Een causaal verband tussen longkanker en passief roken: het rapport van de Amerikaanse Environmental Protection Agency

Opinie
D.F. Jansen
T.A. van Barneveld
F.E. van Leeuwen
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1994;138:500-3

Zie ook de artikelen op bl. 503 en 507.

Inleiding

Sinds de jaren zestig is algemeen bekend dat actief roken de belangrijkste risicofactor voor longkanker is. Het overgrote deel van alle sterfgevallen ten gevolge van longkanker, 80-90, kan worden toegeschreven aan actief roken.1-3 Al bij een consumptie van enkele sigaretten per dag hebben rokers ten opzichte van niet-rokers een significant toegenomen risico van longkanker.4 Het afgelopen decennium is ook een groot aantal onderzoeken uitgevoerd naar de invloed van zogenaamd passief roken op het risico longkanker te krijgen.56 Onder passief roken wordt het inademen van omgevingstabaksrook door een niet-roker verstaan.7 Omgevingstabaksrook bestaat uit de rook die omhoogkringelt aan het uiteinde van de sigaret (nevenstroomrook) en de rook die uitgeademd wordt door de actieve roker. Hoewel nevenstroomrook wat betreft precieze samenstelling verschilt van de rook die door de actieve roker wordt ingeademd (hoofdstroomrook), bevat deze globaal…

Auteursinformatie

Het Nederlands Kanker Instituut, afd. Epidemiologie, Plesmanlaan 121, 1066 CX Amsterdam.

Mw.ir.D.F.Jansen, ir.T.A.van Barneveld en mw.ir.F.E.van Leeuwen, epidemiologen.

Contact mw.ir.F.E.van Leeuwen

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties