Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Dwalingen in de methodologie. XXVIII. Nog meer problemen met longitudinaal onderzoek: uitvallers, kop-staarteffecten en interperiodecorrelaties

Klinische praktijk
H.C.G. Kemper
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2000;144:2293-7
Abstract
Abstract
Sluiten
Roaming through methodology. XXVIII. Further problems with longitudinal studies: dropouts, head-tail effects and interperiod correlations

- The Amsterdam Growth and Health Longitudinal Study with about 300 teenage boys and girls illustrates a number of problems that can occur in a longitudinal study.

- By adopting a more complex study design (multiple birth cohorts and a separate control group without longitudinal measurements) confounding factors may be found.

- A problem with the longitudinal design are the dropouts: by comparing their study results in the period before the dropout with the results of the ‘stayers’ in the same period, selective dropout may be identified.

- In a multiple longitudinal design with overlapping cohorts, head-tail effects may occur: the most reliable results are found in the middle area where there is the most overlap.

- Interperiod correlations may assist in determining the stability and the accuracy of the measurements.

Samenvatting

- Met voorbeelden ontleend aan een longitudinaal onderzoek bij circa 300 tieners (‘Amsterdams groei- en gezondheidsonderzoek’) kunnen storende effecten in longitudinaal onderzoek worden geïllustreerd die de werkelijke leeftijdstrends kunnen hebben verstoord.

- Door een complexere longitudinale opzet te kiezen (gebruikmaking van meerdere geboortecohorten en een extra controlegroep die niet longitudinaal is gemeten), kan men mogelijke storende effecten opsporen.

- Een probleem met de longitudinale opzet vormen de uitvallers: door over de periode vóór de uitval de waarnemingen bij de uitvallers te vergelijken met die bij de blijvers in dezelfde periode kan men selectieve uitval op het spoor komen.

- Bij een multipele longitudinale opzet met elkaar overlappende cohorten moet men rekening houden met kop-staarteffecten: de betrouwbaarste gegevens vindt men in het middengebied met de meeste overlapping.

- Met interperiodecorrelaties kan men de stabiliteit en de nauwkeurigheid van de metingen bepalen.

Artikelinformatie
Aanvaard op
In print verschenen in
week 48 2000

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2000;144:2293-7
Auteursinformatie

Vrije Universiteit, Faculteit der Geneeskunde, Instituut voor Extramuraal Geneeskundig Onderzoek, Van der Boechorststraat 7, 1081 BT Amsterdam.

Contact Prof.dr.H.C.G.Kemper, inspanningsfysioloog, bewegingswetenschapper en epidemioloog (hcg.kemper.emgo@med.vu.nl)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties