Eind 2024 was er een productie- en leveringsprobleem van infuuszakken. Ziekenhuizen namen tijdelijk maatregelen om het gebruik van infuusvloeistoffen terug te dringen. Waarom maken we die maatregelen niet permanent?
De zorgsector is verantwoordelijk voor 7,3% van de Nederlandse CO₂-uitstoot en heeft daarmee een aanzienlijke impact op het milieu.1 Ongeveer 40% van deze uitstoot is toe te schrijven aan medicatie.1,2 Diverse initiatieven in de eerste- en tweedelijnszorg richten zich daarom op het verminderen van het medicijngebruik.
Eind 2024 moesten ziekenhuizen onverwachts het gebruik van infuusvloeistoffen terugdringen door een productie- en leveringsprobleem van infuuszakken. De oorzaak hiervan was de tijdelijke sluiting van de fabriek van Baxter in North Carolina (VS) als gevolg van orkaan Helena.3 Dit leidde wereldwijd tot een tekort aan de infuusvloeistoffen natriumchloride (NaCl), ringer, ringerlactaat, glucose en mannitol, met als gevolg dat Nederland 25% minder infuuszakken ontving.
Om op deze dreigende crisis te anticiperen, publiceerden diverse beroepsverenigingen maatregelen om per direct infuusvloeistoffen te besparen.3 Ziekenhuizen in Nederland hebben deze maatregelen in verschillende mate doorgevoerd. Doordat de leveringen snel konden worden opgeschaald, pakte de infuuszakkencrisis…
Reacties