Duidelijk effect van dexfenfluramine op de eetgewoonten van polikliniekpatiënten met een androïd type overgewicht en overmatige consumptie van tussendoortjes

To investigate the effect of dexfenfluramine on eating habits and weight loss in ambulatory, android type, moderately obese patients with an overconsumption of snacks.

Design

Randomized, double-blind placebo controlled.

Setting

Outpatient clinics of four university hospitals in the Netherlands (Amsterdam (Vrije Universiteit), Nijmegen, Maastricht and Utrecht).

Methods

The effect of dexfenfluramine (30 mgday) or placebo, without dietary intervention, was studied in 112 healthy obese subjects, body mass index 28-35 kgm², waist-to-hip ratio ≥ 1.0 for men and ≥ 0.8 for women, consuming more than 5 snacks containing in total more than 2092 kJday andor more than 25 of totaal caloric intake in the form of snacks. Change in macronutrient composition of the diet, food intake (total, at principal meals and between meals in the form of snacks) and weight loss were measured.

Results

104 subjects were included for efficacy analysis. In both the dexfenfluramine group (n = 51) and the placebo group (n = 53) the total energy intake decreased, by 3402 kJday and 1632 kJday respectively. The decrease during main meals was significantly greater in the dexfenfluramine group for all parameters tested except for simple carbohydrates. In between meals the decrease in intake was significantly greater in the dexfenfluramine group for total energy intake and intake of unsaturated fat. The reported reduction in total food intake in the dexfenfluramine group was about equally due to reductions in carbohydrate and fat intake. No weight loss was seen in the placebo group. The treated group lost 3.1 kg (SEM: 0.2).

Conclusion

Dexfenfluramine effectively reduced the intake of all macronutrients in ambulatory, non diet restricted android obese subjects by reducing food intake during and in between main meals.

Samenvatting

Doel

Het effect bepalen van dexfenfluramine op eetgewoonten en gewichtsverlies van een poliklinische populatie met een androïd type overgewicht en een overmatig gebruik van tussendoortjes.

Opzet

Gerandomiseerd, dubbelblind, placebogecontroleerd.

Plaats

Poliklinieken van de academische ziekenhuizen te Amsterdam (Vrije Universiteit), Nijmegen, Maastricht en Utrecht.

Methoden

Het effect van dexfenfluramine (30 mgdag) en placebo werd zonder dieetadviezen vergeleken tijdens 9 weken, bij 112 gezonde personen met overgewicht (Quetelet-index: 28-35 kgm²) en een middelheupratio ≥ 1,0 voor mannen en ≥ 0,8 voor vrouwen. Zij moesten per dag meer dan 5 tussendoortjes consumeren, die gezamenlijk meer dan 2092 kJdag en (of) meer dan 25 van de totale energie-inname moesten bevatten. Veranderingen in de totale voedselconsumptie, de consumptie tijdens de hoofdmaaltijden en die tussen de maaltijden, de macronutriëntverdeling en het lichaamsgewicht werden gemeten.

Resultaten

De resultaten van 104 personen waren geschikt voor evaluatie. In de dexfenfluraminegroep (n = 51) daalde de totale energie-inname significant meer (3402 kJdag) dan in de placebogroep (n = 53) (1632 kJdag). De totale energie-inname en de inname van de verschillende macronutriënten tijdens de hoofdmaaltijden daalden significant meer in de dexfenfluraminegroep, met uitzondering van de korte-ketenkoolhydraten. Tussen de maaltijden daalden de energie-inname en de inname van onverzadigd vet significant meer in de dexfenfluraminegroep. De verminderde energie-inname in de dexfenfluraminegroep werd veroorzaakt door vergelijkbare daling in de inname van koolhydraten en vetten. De gewichtsafname in de dexfenfluraminegroep bedroeg na 9 weken 3,1 kg (SEM: 0,2), terwijl het lichaamsgewicht in de placebogroep gelijk bleef.

Conclusie

Dexfenfluramine reduceerde zonder dieetinstructies de inname van alle macronutriënten bij personen met een androïd type overgewicht zowel tijdens als tussen de hoofdmaaltijden door.