Ongeveer 25 jaar geleden werd verondersteld dat de functie van dopamine (DA) in het lichaam beperkt was tot die van precursor van de neurotransmitter noradrenaline. In die tijd verschenen over DA niet meer dan enige tientallen publikaties per jaar in medisch wetenschappelijke tijdschriften. Sinds het duidelijk geworden is dat DA zelf een neurotransmitterfunctie vervult, is dit aantal opgelopen tot enige duizenden per jaar.
In dit artikel beschrijven wij de fysiologische werking van DA aan de hand van de receptoren waarop DA inwerkt (fundamentele aspecten) en de ziekten en aandoeningen die behandeld worden met farmaca die op DA-receptoren aangrijpen (klinische aspecten).
Fundamentele aspecten
DA fungeert als neurotransmitter in het centrale zenuwstelsel (CZS) en in het perifere zenuwstelsel (PZS). In het CZS komen verschillende dopaminerge projecties voor1:
– In de zona compacta van de substantia nigra liggen de cellichamen van neuronen die met hun lange uitloper hoofdzakelijk het corpus striatum…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties