Distorsie of enkelbandruptuur?

Opinie
J.A.N. Verhaar
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1999;143:2089-90
Abstract

Zie ook de artikelen op bl. 2086, 2097 en 2102.

Het aantal letsels van de enkel waarmee artsen in de huisartsenpraktijk en op de eerstehulpafdeling van ziekenhuizen worden geconfronteerd is indrukwekkend groot: bijna een half miljoen patiënten meldt zich jaarlijks bij een arts nadat zij ‘door de enkel’ zijn gegaan. Het letsel varieert van een eenvoudige distorsie tot een totale verscheuring van het laterale bandapparaat van de enkel. De meerderheid van deze patiënten wordt door de huisarts gezien, maar een aanzienlijk deel komt naar het ziekenhuis in de verwachting dat een röntgenfoto gemaakt zal worden. Dat laatste is nu juist meestal niet nodig als de zogenaamde ‘Ottawa ankle rules’ worden toegepast: als de patiënt de voet kan belasten en er geen ernstige drukpijn aan de dorsale zijde van de malleoli bestaat, is de kans op een fractuur klein en is er geen reden om een röntgenfoto te maken. Toepassing…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis Rotterdam-Dijkzigt, afd. Orthopedie, Dr. Molewaterplein 40, 3015 GD Rotterdam.

Prof.dr.J.A.N.Verhaar, orthopedisch chirurg.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties