Diagnose in beeld (156). Een man met een hematoom achter het oor

Wat is de diagnose?
D.J. Nieuwkamp
J. van Gijn
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2003;147:1784
Abstract

Casus

Een 65-jarige man werd na een val op zijn hoofd op de afdeling voor spoedeisende hulp gezien. Het ongeluk was gebeurd toen hij met zijn paard in de wei liep; het dier sloeg op hol, waardoor de man met kracht tegen een opstaande rand van beton werd geworpen. Na de val had hij gehoorverlies aan zijn rechter oor. Bij lichamelijk onderzoek was patiënt gedesoriënteerd en had hij een hematoom achter het rechter oor (zogenaamd ‘Battle-sign’; figuur a). Daarbij kwam er bloed uit de rechter gehoorgang. Deze bevindingen wijzen op een rotsbeenfractuur. Een CT-scan van de hersenen bevestigde de…

Auteursinformatie

Universitair Medisch Centrum Utrecht, afd. Neurologie, Postbus 85.500, 3508 GA Utrecht.

D.J.Nieuwkamp, assistent-geneeskundige; prof.dr.J.van Gijn, neuroloog.

Contact D.J.Nieuwkamp

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

Rotterdam, september 2003,

Het medische vignet van de collegae Nieuwkamp en Van Gijn (2003:1784) heeft een duidelijke boodschap: ‘Denk in het geval van bloed uit het oor en een hematoom achter de oorschelp na een trauma capitis aan een schedelbasisfractuur.’ Wij zouden daarnaast willen bepleiten in een dergelijk geval het (geh)oorprobleem iets nauwkeuriger te omschrijven dan met de woorden ‘gestoorde luchtgeleiding’; meer informatie kan worden verkregen door middel van een otoscopie en een toonaudiogram. Daaruit kan meestal worden afgeleid of het gehoorverlies totaal is (dit is meestal het geval bij een dwarse schedelbasisfractuur) dan wel gemengd (bij labyrintconcussie en een middenoorprobleem), of dat er uitsluitend geleidingsverlies is. In het laatste geval kan het middenoorprobleem worden veroorzaakt door een haematotympanon of een luxatie van de gehoorbeentjesketen.1 De uiteenlopende late complicaties die mogelijk zijn (otogene meningitis, facialisparese, blijvend geleidingsverlies) en de interventies die kunnen worden aangeboden vereisen onzes inziens eveneens enige aandacht.2

M.L. Tan
L. Feenstra
Literatuur
  1. Kinney SE. Trauma to the middle ear and temporal bone. In: Cummings CS, Fredrickson JH, Harker LA, Krause CJ, Schuller DE, editors. Otolaryngology. Head and neck surgery. 2nd ed. St Louis: Mosby; 1992. p. 2873-84.

  2. Katzen JT, Jarrahy R, Eby JB, Mathiasen RA, Margulies DR, Shahinian HK. Craniofacial and skull base trauma. J Trauma 2003; 54:1026-34.

D.J.
Nieuwkamp

Utrecht, oktober 2003,

Wij danken de collegae Tan en Feenstra voor hun aanvullingen. Vanwege de beperking van het aantal woorden in de serie ‘Diagnose in beeld’ waren wij niet in staat de door u beschreven onderwerpen te bespreken. Het ging immers om de onderhuidse bloeding op het mastoïd als teken van een rotsbeenfractuur. Wij verwezen onze patiënt naar de polikliniek Keel-, Neus- en Oorheelkunde voor verdere analyse van het gehoorverlies.

D.J. Nieuwkamp
J. van Gijn