Dermatoloog anno 2013 nog altijd dermato-venereoloog?

This commentary primarily focuses on the appropriateness of the predicate ‘venereologist’ for dermatologists in the Netherlands. If the quantity of care delivered were to be the most important factor needed for the qualification ‘venereologist’, the answer to the title question would undoubtedly be ‘no’ because more than 70% of sexually transmitted disease (STD) care is delivered in primary care centres. After the reorganisation of STD care in the Netherlands in 2006, 8 coordinating municipal STD centres were allocated for the primary care of pre-defined risk groups. By utilizing multidisciplinary guidelines, the Dutch Society of Dermatologists and Venereologists plays an important coordinating and supervisory role in current primary and in-hospital STD care.

Conflict of interest: none declared. Financial support: none declared.

De vraag van dit artikel is concreet: is er nog genoeg reden voor het voeren van het predicaat ‘venereoloog’ door de dermatoloog? Indien kwantiteit van de geleverde zorg de belangrijkste voorwaarde voor de kwalificatie ‘venereoloog’ zou zijn, dan zou het antwoord op de titelvraag ongetwijfeld ‘nee’ moeten zijn. Toch is er alle reden om de venereologie onder te blijven brengen bij de dermatologie.

Seksueel overdraagbare aandoeningen (soa’s) vormen in de geneeskunde van oudsher een spraakmakende groep van ziektebeelden met grote sociale implicaties. Deze aandoeningen zijn door de eeuwen heen nauw verweven geweest met prostitutie en werden in het begin van de 19e eeuw als een serieuze bedreiging van de volksgezondheid beschouwd. In 1811 werd de Code Pénal ingevoerd, een aan de Franse wetgeving ontleend stelsel van reglementering van prostitutie en geslachtsziektebestrijding, en begon de bemoeienis van tal van opvolgende (semi)overheidsinstanties.1 Afgezien van de stigmatiserende uiterlijke kenmerken was vooral syfilis…