Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Decubitus bij dwarslaesiepatiënten: proactief inspecteren

Klinische praktijk
Elise J. Huijssen-Huisman
Tebbe A.R. Sluis
Henk den Besten
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2009;153:B318
Abstract
Abstract
Sluiten
Decubitus ulcers in spinal cord lesion: proactive inspection

Two patients, a 23-year-old and a 70-year-old man, were admitted to a hospital with a spinal cord lesion. During their stay they developed severe decubitus ulcers which was not noticed until after they were moved to our rehabilitation centre. Despite conventional wound therapy one of the two patients developed an infection deriving from the necrotic decubitus wound which resulted in severe sepsis. A necrotomy had been delayed because of the medical history of this patient and because of the waiting list. These cases show that all parties involved with patients with spinal cord lesions should be aware of the high risk of decubitus ulcers. Frequent skin checks of the sites at risk by both carer and patient are necessary, and early necrotomy is important for the adequate treatment of decubitus.

Dames en Heren,

Hoewel het verhoogde risico op decubitus bij dwarslaesiepatiënten algemeen bekend is, komt deze aandoening bij deze populatie nog veel voor.1-3 Dit vraagt een voortdurende alertheid van artsen, want er zijn grote gevolgen voor de kwaliteit van leven van de patiënt. Bovendien wordt door decubitus de opnameduur langer of is heropname nodig en dat resulteert in hoge kosten.4

In deze les vragen wij uw aandacht voor twee casussen van decubitus bij dwarslaesiepatiënten en trekken we een aantal belangrijke conclusies.

Patiënt A, een 23-jarige jongeman, wordt na een motorongeval opgenomen met multipele fracturen en een complete dwarslaesie vanaf thoracaal dermatoom 4 (T4). De dwarslaesie was het gevolg van een multifragmentaire fractuur van het corpus vertebrae Tiv met verplaatsing van botelementen in het mergkanaal, een zogenaamde ‘burstfractuur’. De sensibiliteit was gestoord vanaf dermatoom T5 en volledig afwezig vanaf T6. Patiënt werd opgenomen op de Intensive Care en daarna…

Artikelinformatie
In print verschenen in
week 23 2009

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2009;153:B318
Vakgebied
Zenuwstelsel
Dermatologie
Auteursinformatie

Rijndam Revalidatiecentrum, Leiden.

Drs. E.J. Huijssen-Huisman, arts in opleiding tot kinderrevalidatiearts (thans: arts in opleiding tot kinderarts, Universitair Ziekenhuis Brussel, Brussel); drs. T.A.R. Sluis, revalidatiearts; H. den Besten, wondverpleegkundige.

Contact drs. E.J. Huijssen-Huisman (elisabethhuisman@uzbrussel.be)

Verantwoording

Belangenconflict: geen gemeld. Financiële ondersteuning: geen gemeld.
Aanvaard op 7 januari 2009

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

Het is goed dat er aandacht is voor decubitus. De teen van figuur 1b is opvallend. Bij buikligging verwacht je een decubitus op de wreef of op de DIP/PIP-gewrichten.
Chirurgisch verwijderen van de necrose kan eenvoudig met schaar en pincet. Daar is geen chirurg bij nodig. Een uitzondering is de necrose op de hiel, deze moet blijven zitten (volgens de CBO-richtlijnen). Of een barrièrespray beter is dan het goedkopere zinkzalf is nog steeds niet bewezen.
Maar de boodschap van het artikel is duidelijk!

Deventer Ziekenhuis, Deventer

Ronald Houwing, dermatoloog