De spontane pneumothorax; opereren of niet?

– Disagreement remains on the best mode of therapy for spontaneous pneumothorax (SP). Treatment options vary from observation alone to thoracotomy depending on the stage of the disease and the preference of the physician. Between 1983 and 1988, 122 patients with SP were treated at the Elisabeth Hospital Tilburg according to a fixed protocol. Of these patients 86 (68) were primarily treated with observation alone or with intercostal tubes. Seven of these patients (8) had to be treated surgically after failure of the primary treatment. After thoracoscopical selection and in case of recurrent disease 39 patients underwent surgery: apical pleurectomy and bullectomy, in most cases by the transaxillary approach. In this group morbidity was minimal and there were no recurrences.

We conclude that for most patients with spontaneous pneumothorax non-surgical therapy is the therapy of first choice.

Samenvatting

Er bestaat geen consensus over de behandeling van de spontane pneumothorax. Deze therapie varieert afhankelijk van het type pneumothorax en de visie van de behandelaar van simpele observatie tot operatieve bullectomie en pleurectomie.

In het St. Elisabeth Ziekenhuis te Tilburg werden in de periode 1983-1988 122 patiënten in verband met een spontane pneumothorax volgens een vast plan behandeld. Van deze patiënten werden er 83 (68) primair conservatief behandeld, en 7 van hen (8) ondergingen uiteindelijk alsnog chirurgische therapie.

Op grond van het klinische beeld, bevindingen bij thoracoscopie of wegens recidief werden 39 patiënten primair chirurgisch behandeld. Bij voorkeur via axillaire toegangsweg werden bullectomie en pleurectomie verricht. Recidieven deden zich na deze behandeling niet voor, terwijl de morbiditeit van deze beperkte thoracotomie minimaal was.

Op basis van onze resultaten menen wij dat bij de meeste patiënten met een spontane pneumothorax een niet-chirurgische therapie als eerste behandeling de voorkeur verdient.