De repatriëring van psychotische patiënten vanuit hun buitenlands vakantieadres

Klinische praktijk
M.A.H. Monden
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1988;132:1492-4
Abstract

Samenvatting

In dit artikel wordt beschreven hoe alarmcentrales van verzekeringsmaatschappijen de terugkomst van psychisch ernstig gestoorde reizigers uit het buitenland voorbereiden en uitvoeren, naar aanleiding van de repatriëring van twee psychotische patiënten. De medische begeleiding eindigt bij de overdracht van de patiënt in een Nederlands ziekenhuis of aan de GG&GD Amsterdam.

Auteursinformatie

Provinciaal Ziekenhuis Duin en Bosch, Duin en Bosch 3, 1900 AH Castricum.

M.A.H.Monden, assistent-geneeskundige.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

A.W.N.
van Erkel

Torremolinos, augustus 1988,

Collega Monden beschrijft een goed geoliede machine ter repatriëring van psychotische patiënten vanuit het buitenlandse vakantieadres op basis van de reisverzekering (1988;1492-4). Moeilijker wordt het als de psychotische patiënt weigert op de vertrekdatum naar huis te gaan en medische hulp pas daarna wordt ingeroepen. De reisverzekering is dan immers verlopen en repatriëring is een particuliere aangelegenheid geworden. Psychiatrische opneming in het buitenland moet vermeden worden. Praktische hulp van consulaten hoeft men niet te verwachten, luchtvaartmaatschappijen wensen een gekwalificeerde escort, de familie wil de kosten zo laag mogelijk houden. Zo organiseerden wij eens een repatriëring van een psychotische patiënt per huurauto vanuit Zuid-Spanje, met behulp van diens overgekomen vader en broer en haloperidol.

A.W.N. van Erkel
M.A.H.
Monden

Castricum, augustus 1988,

De reactie van collega Van Erkel dwingt mij tot een nadere toelichting. Indien een patiënt op de dag van vertrek weigert te vertrekken en er wordt dan melding gedaan bij de alarmcentrale, dan dekt de verzekering de kosten. Collega Van Erkel heeft gelijk dat getracht moet worden opname in het buitenland te voorkomen. De slechte ervaring met de consulaten sluit echter niet aan bij de ervaring die de alarmcentrale heeft. Wij hebben een goede samenwerking met de consulaten.

Tot slot moet ik opmerken dat er ook patiënten psychotisch decompenseren in het buitenland en dan geen reisverzekering hebben. Als er echter een waarborg is voor de dekking van de kosten, dan stelt in ieder geval de S.O.S. International zijn uitvoerend apparaat ter beschikking. Zo had de door collega Van Erkel aangehaalde patiënt ook kunnen worden gerepatrieerd, waarbij de kosten wellicht ook nog aanvaardbaar blijven.

M.A.H. Monden