De prevalentie van niet-ingedaalde testes in de eerste vier levensjaren; een longitudinaal onderzoek

– The incidence of undescended testis was determinded yearly in an unselected cohort of 2690 boys aged 3 months to 4 years who attended child health clinics. Boys in whom the testicles were always found in the scrotum accounted for only two-thirds of the total. Assuming that only testicles never found in a scrotal position may be considered undescended, cryptorchidism was found in only 0.4 of the total. All testicles positioned outside the scrotum which could be moved manually into the scrotal sac appeared to have a spontaneous intrascrotal position at one or more other examinations. It is demonstrated that the fact that many boys left this cohort in the course of the 4 years did not influence the conclusion concerning prevalence.

Repeated examinations are necessary before the diagnosis of undescended testis can be made with confidence. Orchidopexy before the age of 5 entails a considerable risk of being unnecessary and may do more harm than good to later fertility.

The position of the testes should be recorded regularly during the periodic examinations of infants and children. As the number of these operations in our country is many times larger than the incidence of cryptorchidism, early and regular recording is of crucial importance to avoid unnecessary surgical treatment.

Samenvatting

Bij een cohort van 2690 jongens werd in de eerste 4 levensjaren door de consultatiebureau-arts regelmatig de testislokalisatie genoteerd. Bij slechts twee derde van hen werden steeds de testes in het scrotum aangetroffen, zodat per peildatum een hoge frequentie van niet-indaling (3-9) leek te bestaan. Aangenomen dat alleen testes die nooit spontaan in het scrotum werden gevonden als niet ingedaald kunnen worden beschouwd, bleek dit slechts bij 0,4 van de 4-jarige jongens voor te komen, vrijwel steeds eenzijdig. Alle extrascrotaal gelegen, maar in het scrotum instrijkbare testes bleken ooit wel spontaan in het scrotum te zijn aangetroffen. Hoewel bij de periodieke rapportage een groot aantal jongens van de cohort uit het oog werd verloren, kon worden vastgesteld dat dit de conclusies over de prevalentie niet beïnvloedde.

Frequent vastleggen van de testislokalisatie vanaf geboorte tot ten minste 4 jaar is de beste manier om onnodige behandeling te voorkomen, mits men vóór behandeling de gegevens van voorafgaand onderzoek opvraagt.