Een zoektocht langs crisisdiensten, inloophuizen en zorginstellingen laat zien hoe het systeem kraakt op de zwakste schakel. ‘Wij krijgen hier de hete aardappels die niemand wil oppakken.’
‘Nee, niet familie bellen’ zei mijn patiënt resoluut. Zijn gezin, dat nog in zijn land van herkomst verbleef, mocht niet weten dat hij de nacht in een isoleercel van de crisisdienst in Amsterdam had doorgebracht. Met holle ogen keek hij mij aan vanaf de plakkerige plastic mat waarop hij had geprobeerd te slapen.
Vorig jaar slachtte hij in een abattoir nog het vlees dat de Nederlanders wel wilden eten maar niet zelf wilden produceren. Het merendeel van het loon dat hij ermee verdiende, stuurde hij naar zijn vrouw en kinderen. Die geldstroom kwam tot stilstand nadat hij zijn baan verloor…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties