De behandeling van malaria

P.A. Kager
C.W.R. Zijlmans
M. Boele van Hensbroek
J.C.F.M. Wetsteyn
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1997;141:1774-8
Abstract

Samenvatting

– Bij de diagnose ‘malaria’ dient de veroorzakende species te worden gemeld en bij een Plasmodium falciparum-infectie de parasitemie-index: het percentage geïnfecteerde rode cellen.

P. vivax-, ovale- en malariae-infecties worden behandeld met chloroquine, voor P. vivax en ovale-infectie gevolgd door primaquine. Voor chloroquineresistente P. vivax-infecties zijn mefloquine en halofantrine geschikt.

– P. falciparum-infectie dient te worden onderscheiden in ernstige (≥ 5 geïnfecteerde erytrocyten of de aanwezigheid van complicaties) en niet-ernstige infectie. De laatste kan poliklinisch worden behandeld. Bij de ernstige vorm dient onmiddellijk kinine parenteraal te worden toegediend, terwijl frequente controle van vitale functies en bloedwaarden noodzakelijk is.

– Nieuwe behandelmogelijkheden worden gevormd door de toediening van artemisinine(preparaten) of atovaquon, beide goed werkzaam tegen malariaparasieten, met weinig bijwerkingen en toxiciteit.

Auteursinformatie

Universiteit van AmsterdamAcademisch Medisch Centrum, Postbus 22.700, 1100 DE Amsterdam.

Afd. Inwendige Geneeskunde, onderafd. Infectieziekten, Tropische Geneeskunde en Aids: prof.dr.P.A.Kager en mw.dr.J.C.F.M.Wetsteyn, internisten.

Afd. Kindergeneeskunde: C.W.R.Zijlmans, assistent-geneeskundige.

Bosch Medicentrum, afd. Kindergeneeskunde, 's-Hertogenbosch.

Dr.M.Boele van Hensbroek, assistent-geneeskundige.

Contact prof.dr.P.A.Kager

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties