De behandeling van hypomagnesiëmie

- Hypomagnesemia is seen in 11 of the normal hospital population and in up to 65 of severely ill patients, and can have many causes.

- The clinical picture may comprise the signs of Chvostek and Trousseau, paraesthesias, tremor and convulsions, although asymptomatic hypomagnesemia is seen most often.

- Hypomagnesemia can be treated by parenteral or oral administration of magnesium, guided by the serum magnesium level.

- Parenteral magnesium suppletion is indicated if the concentration is below 0.5 mmol/l or in the presence of symptoms of hypomagnesemia.

- In patients with magnesium concentrations between 0.5 and 0.7 mmol/l and a deficient diet or malabsorption, prolonged therapy is sometimes necessary. In such cases, oral Mg-containing antacids in a normal dosage regimen may be a good choice, but clinical proof is still lacking.

- In case of renal insufficiency or constipation the magnesium dose should be lowered, while in hypophosphatemia oral antacids are contra-indicated.

Samenvatting

- Hypomagnesiëmie komt voor bij 11 van de patiënten in de gemiddelde ziekenhuispopulatie en tot 65 bij de ernstig zieke patiënten, en kan vele oorzaken hebben.

- Het klinische beeld kan bestaan uit tekenen van Chvostek en Trousseau, paresthesieën, en tremor en convulsies, hoewel asymptomatische hypomagnesiëmie het frequentst is.

- De behandeling van hypomagnesiëmie bestaat uit parenterale of orale toediening van magnesium op geleide van de Mg-spiegel.

- Parenterale Mg-suppletie is geïndiceerd bij Mg-spiegels < 0,5 mmol/l of bij symptomatische hypomagnesiëmie.

- Bij patiënten met een Mg-spiegel tussen 0,5 en 0,7 mmol/l en een deficiënt dieet of malabsorptie is langdurige therapie soms noodzakelijk. Een oraal Mg-bevattend antacidum in de normdosering is mogelijk een goede keuze; het klinisch bewijs ontbreekt echter.

- Bij nierfunctiestoornissen of obstipatie dient de dosering te worden verlaagd, terwijl orale antacida zijn gecontraïndiceerd bij hypofosfatemie.