De wind is guur en de zee woest. Ik sla een arm om het huilende meisje van 12 dat vorige week is verkracht en nu niet meer durft te slapen. Ergens ben ik de meedogenloze wind dankbaar: door het continue geruis kom ik maar moeizaam bij mijn pijnlijke gedachtes.
Een…
Artikelinformatie
Gepubliceerd op
In print verschenen in
week 42 2021
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2021;165:B1915
Reacties