Contrast

Onze eerste vier weken zitten erop. En het is bijzonder hoe snel we aan dingen wennen: we beginnen het gewoon te vinden dat de verpleegkundigen op hun post liggen te slapen, dat de artsen waarmee wij officieel op de afdeling staan er niet zijn, dat privacy hier niet bestaat en dat de patiënten belachelijk worden gemaakt tegenover de andere patiënten. Evenzo wordt er vaak om ons, ‘wazungu’ gelachen. Helaas schiet ons Swahili tekort om te begrijpen wat er dan zo grappig is.

Ines is na twee weken op de kinderafdeling begonnen. En dat is heftig. Op de verloskamers was het…