Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Bestaat het postwatersnoodsyndroom?

Foto van de Oosterscheldekering. Het water heeft hoge golven.
Marjan Meekma-van der Horst
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2018;162:D3011
Abstract
Abstract
Sluiten
Is there such a thing as post-flood syndrome?

In 1953, the South-Western parts of The Netherlands (particularly the province of Zeeland) were flooded. At the time, posttraumatic stress disorder (PTSD) did not yet exist as a formal diagnosis. Research following more recent natural disasters has identified risk factors for the development of PTSD. These risk factors are applied as guidance for research into the circumstances around the 1953 floods. Risk factors such as lower socioeconomic status, pre-existence of psychiatric symptoms and limited support from the government were certainly present. Furthermore, some affected people were evacuated for an extended period of time, thereby abruptly extracting them from their established social networks. During oral history initiatives, many participants report reliving the experience and having nightmares. It is probable that a number of people affected by the 1953 floods developed symptoms of an illness that nowadays would have been diagnosed as PTSD.

Conflict of interest and financial support: none declared.

Samenvatting

Ten tijde van de Watersnoodramp in Zeeland in 1953 bestond het begrip ‘posttraumatische stressstoornis’ (PTSS) nog niet. Uit onderzoeken na recentere natuurrampen komen risicofactoren voor het ontwikkelen van PTSS naar voren. Deze risicofactoren werden als leidraad gebruikt in dit onderzoek naar de omstandigheden van de Watersnoodramp. Risicofactoren, zoals een lage socio-economische status, pre-existentie van psychiatrische klachten en gebrekkige begeleiding van de overheid waren zeker aanwezig. Ook werden mensen soms langdurig geëvacueerd en werden ze daarbij abrupt uit hun sociale netwerk getrokken. Bij ‘oral history’-projecten komen veel herbelevingen en nachtmerries naar voren. Het is waarschijnlijk dat er mensen zijn die na de Watersnoodramp een ziektebeeld hebben ontwikkeld dat we nu PTSS zouden noemen.

Artikelinformatie
Aanvaard op
In print verschenen in
week 5 2019

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2018;162:D3011
Vakgebied
Humaniora
GGZ
Huisartsgeneeskunde
Ouderen
Auteursinformatie

Vrije Universiteit, afd. Medische Geschiedenis, Amsterdam: drs. M. Meekma-van der Horst, huisarts en medisch historica.

Contact M. Meekma-van der Horst (m.meekma@hetnet.nl)

Belangenverstrengeling

Belangenconflict en financiële ondersteuning: geen gemeld.

Auteur Belangenverstrengeling
Marjan Meekma-van der Horst ICMJE-formulier
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

Robert Jan
rquist

Als Zeeuw las ik met bovengemiddelde interesse dit artikel. Inderdaad werd er zelden over de persoonlijke gevolgen van "de ramp" gesproken. Weliswaar was het eiland Walcheren, waar ik opgroeide, in 1953 relatief gespaard gebleven, maar ook over de inundatie van het eiland in 1944 door de geallieerden, werd met geen woord gesproken. Eén aanvulling heb ik op het artikel: ook in Zuid-Holland en Noord-Brabant zijn ontzettend veel mensen verdronken, respectievelijk 677 en 247. Het uitsluitend refereren naar de Ramp als een Zeeuws drama ligt bijvoorbeeld op het zwaar getroffen Goeree-Overflakkee nog steeds gevoelig.

Robert Jan Quist, anesthesioloog-pijnbestrijder, Franciscus Rotterdam

Geachte collega Quist,

Het is zeker zo dat de Watersnoodramp ook in Zuid-Holland en Noordwest Brabant veel slachtoffers heeft gemaakt. Het is geenszins mijn bedoeling geweest dat te bagatelliseren. Echter mijn onderzoek heeft zich vooral toegespitst op Schouwen Duiveland en Tholen, waar zeer ernstige verwoestingen waren. De mate waarin de infrastructuur daar weggevaagd was, de vele dodelijke slachtoffers en overlevenden die vaak geëvacuueerd werden, waren een paralel met de onderzoeken die ik heb bestudeerd met betrekking tot PTSS na een natuurramp.

Marjan Meekma-van der Horst, huisarts

Alphen a/d Riijn