Er zijn patiënten met ‘moeilijk behandelbaar’ astma en patiënten met zuiver ‘ernstig astma’. Om deze patiënten van elkaar te onderscheiden is een gestructureerde analyse van groot belang.1 Patiënten met ernstig, therapieresistent astma komen in aanmerking voor immuunmodulerende geneesmiddelen, terwijl dat bij patiënten met moeilijk behandelbaar astma lang niet altijd het geval is.
De inzet van dure immuunmodulerende geneesmiddelen bij patiënten met ongecontroleerd astma zonder dat vastgesteld is dat zij ernstig astma hebben, is een behandelstrategie voor luie dokters. Een alfabetisch acroniem (A-I) kan behandelaars in eerste en tweede lijn helpen het onderscheid te maken met een gestructureerde, integrale benadering (tabel).
Deze benadering brengt structuur in de analyse van de patiënt met astma, met aandacht voor een correcte diagnose en voor gedrag en medicatie als onderliggende aangrijpingspunten voor beïnvloeding van de ziekte (zogenoemde ‘treatable traits’).2 Bij deze aangrijpingspunten valt te denken aan factoren als therapietrouw, persisterende blootstelling aan prikkelende stoffen en gedragsmatige opties zoals bewegen en het eetpatroon.
In deze benadering staat de F voor optimalisatie van farmacotherapie. Elders in dit tijdschrift worden twee medicamenteuze behandelstrategieën besproken.3,4 De ene strategie – afgekort als SMART – behelst een optimale behandeling van de luchtwegontsteking met een inhalatiecorticosteroïd (ICS) in een vaste combinatie met…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties