Behandeling met glucocorticoïden in de zwangerschap

Timely prenatal, maternally administered, corticosteroids improve the outcome of preterm newborns. The general aim should therefore be optimal identification of actual imminent preterm birth to provide protection of all preterm infants that are at risk of a substantial level of post-natal morbidity. Unnecessary use of maternal corticosteroids by inadequate estimate of imminent preterm birth, now seems associated with mental and behavioural problems in the offspring during the life course, which calls for a more restricted use. Opportunities to reduce futile use of maternal corticosteroids in case of preterm birth might be found in better timing of administration, improved selection of women at risk and by potential restraint re-use at later gestational ages. Timing and selection can be further improved by the development of better (non-invasive) predictors to pinpoint those women who actual will deliver within 48 hours. Future prospective studies should provide additional evidence to improve antenatal corticosteroid administration.

Conflict of interest and financial support: none declared.

Wanneer bij een amenorroeduur van 24-34 weken een spontane vroeggeboorte dreigt, wordt de zwangere behandeld met glucocorticoïden. Dit voorkomt perinatale complicaties, zoals het ‘respiratory distress’-syndroom en intraventriculaire bloedingen. Omdat de schadelijke langetermijneffecten van antenatale blootstelling aan glucocorticoïden steeds duidelijker worden, is het tijd om onnodige blootstelling terug te dringen. Maar hoe?

Wereldwijd worden zwangeren bij een dreigende vroeggeboorte bij een amenorroeduur van minder dan 34 weken behandeld met glucocorticoïden. Deze behandeling vergroot de overlevingskans van de pasgeborene en verlaagt het risico op onder andere het ‘respiratoir distress’-syndroom en intraventriculaire bloedingen. Omdat het absolute risico op vroeggeboorte niet goed te voorspellen is, worden zwangeren uit voorzichtigheid laagdrempelig behandeld met glucocorticoïden. Een groot deel van de kinderen van wie de moeder behandeld is met glucocorticoïden, wordt echter niet prematuur geboren. Deze kinderen worden dus onnodig blootgesteld.

Recentelijk werd in een grote Finse studie aangetoond dat blootstelling aan glucocorticoïden tijdens de zwangerschap gerelateerd is aan psychische stoornissen en gedragsstoornissen op de kinderleeftijd.1 ‘Confounding by indication’ kan echter niet worden uitgesloten, aangezien alleen zwangeren bij wie een vroeggeboorte dreigde glucocorticoïden kregen toegediend en zij vanwege die dreigende vroeggeboorte al een verhoogd risico op complicaties hadden. Omdat dit niet alles kan verklaren en de schadelijke…

Artikelinformatie

Aanvaard op

1 juli 2020

30 december 2020

In print verschenen in

week 7 2021

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2020;164:D5311

Vakgebied

Geneesmiddelen

Verloskunde/gynaecologie

Kindergeneeskunde

Zenuwstelsel

Auteursinformatie

Erasmus MC-Sophia, Rotterdam. Afd. Kindergeneeskunde, divisie Neonatologie: dr. G.E. van den Bosch, kinderarts-fellow neonatologie; dr. S.H.P. Simons, kinderarts-neonatoloog. Afd. Verloskunde en Gynaecologie: dr. S. Schoenmakers, gynaecoloog.

Contact S.H.P. Simons (s.simons@erasmusmc.nl)

Belangenverstrengeling

Belangenconflict en financiële ondersteuning: geen gemeld.