Mensen kunnen om uiteenlopende redenen en op velerlei manieren bij zichzelf letsels of ziekteverschijnselen teweegbrengen of in stand houden die hen in het ziekenhuis doen belanden. De veelgebruikte term automutilatie wordt wel omschreven als het opzettelijk op grond van bewuste of onbewuste motieven toebrengen van lichamelijk letsel aan zichzelf zonder daarbij de dood te beogen.1 De gedragingen die in dit artikel aan de orde komen, laten zich slechts ten dele onder deze omschrijving rangschikken. Met zelfbeschadiging wordt in dit bestek het gedrag bedoeld waarmee patiënten er zelf toe bijdragen dat zij in het ziekenhuis worden of blijven opgenomen. Door bij zichzelf symptomen te veroorzaken, ondergaan zij eventueel ingrijpende medische onderzoekingen en behandelingen. Culturele aspecten van zelfbeschadigend gedrag (bijvoorbeeld circumcisie) en allerlei manifestaties ervan die min of meer maatschappelijk geaccepteerd of getolereerd worden (bijvoorbeeld nagelbijten en roken) vallen buiten de doelstelling van dit overzicht. Dit geldt eveneens voor automutilatief of…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties