Arteriële hypoxemie door tamponnade van de neus

Klinische praktijk
A.N. Tacx
R.J.M. Strack van Schijndel
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2003;147:1747-9
Abstract

Samenvatting

Bij een 75-jarige man, die was gecollabeerd en daarbij een ernstige neusbloeding had opgelopen, werd de neus beiderzijds getamponneerd. Bij evaluatie van klachten van kortademigheid werden afwijkende bloedgaswaarden gevonden, wijzend op hypoxemie. Ventilatie-perfusiescintigrafie en longfunctieonderzoek brachten geen afwijkingen aan het licht. Voordat verder aanvullend onderzoek zou plaatsvinden, werden de tampons verwijderd, waarop de klachten verdwenen en de bloedgaswaarden zich herstelden. Dat neustamponnade kan leiden tot arteriële hypoxemie met of zonder hypercapnie is eerder beschreven. Het onderliggend mechanisme is waarschijnlijk multifactorieel bepaald en niet geheel duidelijk. Controle van de zuurstofsaturatie lijkt aangewezen bij getamponneerde patiënten, en bij hypoxemie moet ‘neusobstructie’ in de differentiaaldiagnose staan.

Auteursinformatie

VU Medisch Centrum, afd. Inwendige Geneeskunde, De Boelelaan 1117, 1081 HV Amsterdam.

Mw.A.N.Tacx, assistent-geneeskundige; R.J.M.Strack van Schijndel, internist.

Contact mw.A.N.Tacx (an.tacx@vumc.nl)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

Stockholm, Zweden, september 2003,

Collega's Tacx en Strack van Schijndel beschrijven een patiënt bij wie een hypoxemie ontstond na het inbrengen van een dubbelzijdige neustamponnade in verband met een traumatische neusbloeding (2003:1747-9). Als mogelijke oorzaken van de hypoxemie noemen zij een toegenomen luchtwegweerstand door de zogenaamde nasopulmonale reflex of hypoventilatie door verminderde stimulatie van de N. trigeminus. Een alternatieve dan wel bijkomende oorzaak van de hypoxemie bij deze patiënt kan zijn het wegvallen van nasaal geproduceerd stikstofmonoxide (NO). Met name de neusbijholten bevatten een hoge concentratie van deze endogene vaatverwijder, en bij inademing via de neus komt dit NO in de perifere luchtwegen en beïnvloedt na diffusie naar de longcapillairen de pulmonale circulatie.1 Wegvallen van het nasale NO door intubatie of obligate mondademhaling, zoals bij bovengenoemde patiënt, leidt tot een lager NO-gehalte in de inademingslucht en een daling van de PaO2, mogelijk door een toegenomen ventilatie-perfusie-‘mismatch’. Gevolgen voor de behandeling heeft dit uiteraard in dit geval niet, maar een positief effect van het toedienen van eigen nasaal NO aan geïntubeerde patiënten is aangetoond.2

H. Bahlmann
Literatuur
  1. Lundberg JON, Weitzberg E. Nasal nitric oxide in man. Thorax 1999;54:947-52.

  2. Lundberg JON, Settergren G, Gelinder S, Lundberg JM, Alving K, Weitzberg E. Inhalation of nasally derived nitric oxide modulates pulmonary function in humans. Acta Physiol Scand 1996;158:343-7.

Amsterdam, oktober 2003,

De door collega Bahlmann beschreven theorie als mogelijke oorzaak van hypoxemie was ons onbekend en lijkt een mogelijke bijkomende oorzaak van hypoxemie door tamponnade van de neus.

Wij danken Bahlmann voor zijn aanvulling.

A.N. Tacx
R.J.M. Strack van schijndel