Anafylactische reactie op hommelgif; eerste resultaten van hyposensibilisatietherapie met hommelgifextract bij patiënten met beroepsrisico

To describe occupational anaphylaxis to bumblebee venom and the results of immunotherapy with bumblebee venom extract.

Setting

Outpatient Clinic Allergology, Dijkzigt Hospital, Rotterdam, the Netherlands.

Design

Descriptive.

Method

8 consecutive patients with severe occupational anaphylaxis caused by stings of bumblebees were examined. Sensitization to bumblebee venom was investigated using skin tests and RAST. Four patients were offered immunotherapy with purified bumblebee venom, because they could not change their occupation. After 1 year, follow-up was performed in 2 patients using skin test, RAST and in-hospital bumblebee sting challenge.

Results

In all patients an IgE mediated reaction to bumblebee venom was confirmed using intracutaneous tests and RAST with purified venom. Sensitization to honeybee venom was lower compared with bumblebee venom, so these patients were treated with purified bumblebee venom instead of honeybee venom. After 1 year of treatment, no severe side effects had occurred and clinical benefit was demonstrated in two patients who suffered no ill effects after an in-hospital sting challenge.

Conclusion

Due to a newly developing bio-industry using bumblebees in greenhouses, an increasing number of anaphylactic reactions to bumblebees is to be expected in the Netherlands. We developed a new, safe and effective immunotherapy treatment with purified bumblebee venom for patients who cannot avoid occupational contact with bumblebees.

Samenvatting

Doel

Beschrijven van beroepsgebonden anafylaxie voor hommelgif en de resultaten van de toepassing van hyposensibilisatietherapie met hommelgifextract.

Plaats

Polikliniek Allergologie, Academisch Ziekenhuis Rotterdam-Dijkzigt, Rotterdam.

Opzet

Descriptief.

Methode

Patiënten (n = 8) werkzaam in de hommelkwekerij en in de glastuinbouw die anafylactisch reageerden op een hommelsteek werden onderzocht met huidtests en ‘radioallergosorbent’-tests (RAST) op IgE gericht tegen hommel-, bijen-en wespengif. Patiënten die geen ander werk konden of wilden nemen (n = 4), ondergingen hyposensibilisatietherapie met zuiver hommelgifextract. Follow-up-onderzoek na 1 jaar werd verricht bij 2 patiënten met behulp van huidtests, RAST en een proefsteek met een levende hommel.

Resultaten

Bij alle 8 patiënten werd een sterke sensibilisatie voor hommelgif aangetoond in huidtest en RAST; de sensibilisatie voor bijengif was beduidend minder. Daarom werd besloten bij deze patiënten hyposensibilisatietherapie met zuiver hommelgif toe te passen in plaats van met bijengif. Tijdens de therapie waren er geen systemische bijwerkingen. Na 1 jaar was de sensibilisatie voor hommelgif niet noemenswaardig veranderd; de proefsteek met een levende hommel werd zonder algemene anafylactische verschijnselen doorstaan (n = 2).

Conclusie

Anafylaxie voor hommelgif is een steeds vaker voorkomende beroepsgebonden aandoening, door het veelvuldig toepassen van hommels in de glastuinbouw. Hyposensibilisatietherapie met zuiver hommelgif lijkt een veilige en effectieve therapie bij patiënten die beroepshalve in aanraking blijven komen met hommels.