Rob van Marum

Wat wilde u vroeger worden?

‘Dierenarts. Maar ik werd 2 keer uitgeloot.’

Welke levende arts bewondert u het meest en waarom?

‘Ik kies geen arts, maar een psycholoog: professor Erik Scherder. Een buitengewoon aardig mens die erin is geslaagd met zijn charisma en drive Nederland het belang te laten inzien van meer bewegen.’

‘Iedere publicatie is mooi op het moment van publicatie’

Wat is de grootste vergissing in uw carrière geweest?

‘Ik heb geen grote vergissingen ervaren. Alle banen die ik heb gehad zijn nuttige bouwstenen geweest in mijn ontwikkeling. Ik kijk op alle stappen in mijn carrière tevreden terug.’

Wat was de beste stap in uw carrière?

‘Mijn overstap 11 jaar terug van de universitaire omgeving naar het Jeroen Bosch Ziekenhuis. De werkomgeving van een topklinisch ziekenhuis biedt zoveel kansen voor samenwerken in topklinische patiëntenzorg, opleiden en ook wetenschap. Ik heb mijn bijzondere leerstoel aan dit ziekenhuis te danken.’

Wat heeft u ertoe bewogen een artikel bij het NTvG in te dienen?

‘Ik vind het erg belangrijk om regelmatig iets voor het NTvG te schrijven. Internationaal publiceren is leuk, maar uiteindelijk wil je iets vertellen aan je directe collega’s, wil je invloed hebben op de zorg in Nederland. Daarvoor is het NTvG het beste medium.’

Wat zou u doen als u 1 dag de baas in Nederland kon zijn?

‘De baan onmiddellijk teruggeven of mijzelf tot baas benoemen voor de komende 4 jaar. Je kunt niets blijvend beïnvloeden in 1 dag.’

Waar bent of was u het gelukkigst?

‘Thuis.’

Wat is uw mooiste publicatie?

‘Iedere publicatie is mooi op het moment van publicatie en raakt daarna uiteindelijk weer in de vergetelheid. Maar een voor mijn denken belangrijke publicatie is mijn artikel in het NTvG in 2016: “Heeft het nog wel zin? Medicatie minderen bij kwetsbare ouderen”. Het heeft uiteindelijk geleid tot een richtlijn hiervoor in 2020.’

Met welk dilemma worstelt u momenteel?

‘Hoe ik op de hoogte blijf van alle nieuwe relevante literatuur voor de geriatrie én die in het domein van mijn leerstoel. Beide rollen, arts en hoogleraar, zijn eervol en vragen een maximale inspanning. Ik merk dat die 2 dingen niet goed meer te combineren zijn. Alle focus op mijn leerstoel gaat naar mijn gevoel ten koste van hoe ik geriater wil zijn en omgekeerd.’

Heeft u een ‘guilty pleasure’?

‘Overmatige interesse voor de schaduwwereld van de georganiseerde misdaad. Siciliaanse maffia, motorbendes – ik rijd zelf een Harley-Davidson –, maar ook over Nederlandse misdaadorganisaties. Ik verklaar dit maar uit het feit dat mijn vader bij de politie werkte.’

Welke persoonlijke ambities heeft u?

‘Ik wil bij mijn pensioen kunnen zeggen dat ik in Nederland iets heb kunnen bijdragen aan betere farmacotherapie voor ouderen.’

Waar kunt u zich over opwinden?

‘Roddelen op het werk. Mensen te hard veroordelen.’

Als u nu geen klinische geriater was, wat zou u dan het liefste zijn? En waarom?

‘Schrijver of schilder. In de rust van de eigen omgeving iets creëren waar anderen iets uit kunnen halen. Maar ik vrees dat ik voor beiden te weinig talent en rust heb.’

Heeft u een tip voor studenten?

‘Word geen kloon van je opleiders, maar pik op van hen wat bij jouw unieke persoon past en waarvan jij sterker wordt. Opleiders zijn ook maar mensen met eigen gebreken.’

Wat is uw motto of lijfspreuk?

‘Luister naar jezelf, ongeacht de consequenties.’

Wat doet u om fit te blijven?

‘Crossfit.’

Wat doet u met familie en vrienden die aankomen met kwaaltjes?

‘Aanhoren, begrip tonen en vervolgens zeggen dat ze naar hun huisarts moeten gaan als ze zich echt zorgen maken – of als ik me zorgen maak. Bij echte problemen kijk ik wel of ik een rol kan spelen.’

Wat zou u willen veranderen in de zorg?

‘Nog meer dan we nu doen de zorg laten functioneren als hulpverlening, antwoorden gevend op de vragen en problemen die voor de patiënt het meest bepalend zijn voor hun kwaliteit van leven. En daarbij afstappen van veel voor kwaliteitssystemen en financiering verplichte acties en registraties.’

Krijgen dokters genoeg betaald?

‘Meer dan genoeg.’

Aan wie zou u uw excuses willen aanbieden?

‘Aan de mensen die ik in mijn loopbaan onterecht niet voldoende aandacht of respect heb gegeven.’

Wat zou u geweten willen hebben toen u jong was?

‘Niets. Het leren tijdens je leven is juist het leuke. Alles al weten aan het begin van je carrière slaat alle drive om je te ontwikkelen dood.’

Wat trekt u meestal aan naar uw werk?

‘Chino, overhemd.’

Is de gedachte aan pensioen een droom of een nachtmerrie?

‘Beiden, afhankelijk van hoe ik mij voel. Nu nog te vroeg, maar er zal zeker een moment komen dat ik eraan toe zal zijn. Er is zoveel meer dan alleen het werk.’

Wat doet u met 1 miljoen euro?

‘Ik heb geen idee. Voor mijn gevoel kan ik al vrijwel alles doen wat ik wil. Waarschijnlijk een deel houden als buffer voor na mijn pensionering en de rest schenken.’